Over ons

SYGO BV

 

Een korte terugblik:

Begin 1990 zijn vader en zoon Sybesma aan boord van hun motorschip “Confidenza” op het idee gekomen om een elektronisch ijksysteem te ontwikkelen. Dat was vlugger gedacht dan gedaan maar na veel denkwerk was het in de loop van 1991 zover dat er een druksensor werd gekocht en in het middenherft werd ingebouwd. Het werkte direct en met een beetje elektronica bleek de druk goed te bepalen. Op de voltmeter was te zien dat de druk tijdens het laden toenam. Proefondervindelijk kwamen ze er al snel achter dat het uitvoeren van hun idee moeilijker was dan ze aanvankelijk dachten. Zo liepen ze tegen allerlei problemen aan zoals: De sensor zat nooit op het zwaartepunt van het schip, het vlak van het schip kwam tijdens het laden hol of bol te staan, vervuiling was op termijn een probleem wat opgelost moest worden, en zo konden er nog wel meer probleempjes worden genoemd.

Er werden nog twee sensoren gekocht, zodat er tussen ieder ijkmerk paar een sensor zat. Heel de ontwikkeling ging uiteindelijk in de tonnen lopen terwijl ze alleen maar tonnen wilde meten.
Eerst werden er twee sensoren in het middenherft aan stuurboord en bakboord ingebouwd en het hielp. Ze hadden geen last meer van het vlak dat hol of bol ging staan en ze konden goed zien of het schip scheef lag maar het zwaartepunt dat lag niet altijd of zeg maar nooit in het middenherft. De volgende werftbeurt moest het maar gebeuren. Nog drie van die dure sensoren gekocht en in totaal zes sensoren ingebouwd ter hoogte van de zes ijken. Het leek te werken maar het ei van Columbus was het niet. In den beginne hadden ze alle zes de waardes van de sensoren in “beeld” maar niet voor lang, want vervuiling eiste zijn tol.

 

Een gepatenteerde uitvinding:

De sensoren waren veel te kwetsbaar bij het minste of geringste werden ze beschadigd en moest er weer een nieuwe sensor worden gekocht. Nadenken, enja er werd een uitvinding gedaan waar nu nog steeds patent op rust. Een soort klepje dat de sensor beschermt tegen beschadigingen en vuil. De sensors bleven nu heel maar er kwam nog een probleem. De sensors meten het drukverschil. Indien er dus aan de binnenkant van de sensor een andere druk heerst dan in de open lucht klopt de waarde van de sensor niet. De sensor zit nu dus in een luchtdicht beschermhuis en vanuit dat huis loopt met de bekabeling een dun luchtslangetje mee naar een punt waar altijd de buitenlucht vrij toegang heeft. Hierdoor worden drukverschillen die er in de open lucht zijn, hoge drukgebied of lage drukgebied automatisch bij de sensor gebracht en meet deze altijd de juiste waarde.
Met behulp van het innovatie centrum in Enschede werd een bedrijf gevonden dat een goed uitleesunit met ingebouwde computer kon maken voor de “SCHEEPSLADINGMETER”, want die naam had het instrument intussen gekregen. Dit ging ook niet van een leien dakje. Leg aan een walrot maar eens uit wat op of doorliggen betekend, nog maar niet te spreken van “kop en kont”. Ook termen als koplastige en stuurlastig, scheef en gewrongen moeten uitgelegd worden. Met veel geduld en inspanning van de Sybesma’s lukte het een goede uitleesunit te ontwikkelen en het leek gelukt te zijn. Op de display van de ladingmeter verschenen uitslagen die klopte met hetgeen wat supernauwkeurig werd nagemeten met de duimstok aan de ijken. Ook de trimfout die ontstaat indien het schip niet gelijklastig ligt werd getackeld. Een vriend die een kei in wiskunde is, wist de juiste formule te ontwikkelen om de trimfout te corrigeren en ook op deze formule rust nu een patent. De opluchting moet groot geweest zijn maar de ambtelijke molen kwam nog.

 

De ambtelijke molen:

Toen de Sybesma’s bij het IJkwezen kwamen om hun SCHEEPSLADINGMETER te laten ijken kregen ze twee opgeheven handen te zien. De IJkwet kende geen scheepsladingmeter en dus ook geen procedure om die te testen. In artikel 7 eerste lid onder b en in artikel 8 eerste lid onder b en ook in artikel 19 van de IJkwet stond wel iets van uitzonderingen en volgens art. 21 kon het Ministerie van Economische Zaken in uitzonderlijke situaties een ontheffing verlenen. Daar lag de weg voor de ondernemende Sijbesma. Het was een lange weg door de jungle van wetten en reglementen maar ook daaraan komt een eind. Na een wel zeer diepgaand onderzoek door het “Nederlands Meetinstituut” gaf het ministerie van economische zaken op dinsdag 13 oktober 1998 een ontheffing volgens art. 21 van de IJkwet en wordt de SYGO scheepsladingmeter een volgens de IJkwet erkend meetinstrument.

 

SYGO heeft wat met druk:

Dat kan gesteld worden. Na 12 jaar zo intensief met de ladingmeter bezig te zijn geweest is het logisch dat er ook andere zaken die er in de buurt liggen worden ontwikkeld.
De SYGO-diepgangmeter is een eenvoudige uitvoering van de ladingmeter die met slechts 2 druksensoren de diepgang bepaald. Desgewenst kan er een klinometer van gemaakt worden indien een derde sensor wordt toegevoegd. De diepgangmeter wordt veel op tankschepen toegepast die voor het bepalen van het gewicht van de lading de tanktabellen gebruiken maar ter controle wel graag hun diepgang weten en een klinometer willen hebben.
De SYGO hoogtemeter kan gekoppeld worden aan de ladingmeter of de diepgangmeter en bepaald dan door het meten van de druk van een vloeistofkolom de hoogte van masten en/of de stuurhut.

 

 

SYGO BV
Onderweg 6-I
4221 LC Hoogblokland
telf: 0183-561193 fax; 0183-564166
email: info@sygo.nl